HTML زبان کدنویسی ساختاری است که ما برای ساخت صفحات وب از آن استفاده می کنیم. برخی افراد از HTML به عنوان “بلوک های سازنده وب” یاد می کنند.
همانطور که از نام آن به ما می گوید، یک است زبان نشانه گذاری. هدف آن قالب بندی اطلاعات است. برای تعریف معنا و ساختار در یک سند. HTML هیچ منطق برنامه نویسی ندارد.
کلمه فرامتن به پیوندهای بین اسناد HTML اشاره دارد. این پیوند اطلاعات یک اصل اصلی در پشت وب جهانی است، همانطور که توسط تیم برنرز لی پیشنهاد شده است در سال 1989.
HTML از برچسب ها برای توصیف عناصر مختلف در یک صفحه استفاده می کند. معمولاً اینها از یک دهانه تشکیل می شوند <>
و یک برچسب بسته شدن </>
(اگرچه گاهی اوقات فقط یک تگ مورد نیاز است). نام عنصر در این تگ ها قرار می گیرد (مانند زیر: <tag>
) به طور معمول با حروف کوچک. مثلا:
1 |
<h1>These are opening and closing heading tags.</h1> |
2 |
|
3 |
<p>These are paragraph tags. The content is kept between them.</p> |
4 |
|
5 |
<p>The tag underneath is for an `hr` element. It doesn’t require a closing tag.</p> |
6 |
|
7 |
<hr>
|
تگ های HTML برای توصیف انواع عناصر استفاده می شود: از سرفصل ها و پیوندها گرفته تا مقالات و فرم ها. مرورگرها از این عناصر برای درک نحوه ارائه محتوا استفاده می کنند، موتورهای جستجو از آنها برای تفسیر و فهرست بندی صفحات وب استفاده می کنند و فناوری های کمکی مانند صفحه خوان ها از آنها برای برقراری ارتباط صحیح محتوا استفاده می کنند.
مرجع عنصر HTML
فهرستی از تمام عناصر HTML را مرور کنید.